Biblia

Iz 5

¹ Chcê za¶piewaæ memu Przyjacielowi pie¶ñ o Jego mi³o¶ci ku swojej winnicy! Przyjaciel mój mia³ winnicê na ¿yznym pagórku. ² Otó¿ okopa³ j± i oczy¶ci³ z kamieni i zasadzi³ w niej szlachetn± winoro¶l; po¶rodku niej zbudowa³ wie¿ê, tak¿e i t³oczniê w niej wyku³. I spodziewa³ siê, ¿e wyda winogrona, lecz ona cierpkie wyda³a jagody. ³ "Teraz wiêc, o mieszkañcy Jeruzalem i mê¿owie z Judy, rozs±d¼cie, proszê, miêdzy Mn± a miêdzy winnic± moj±. ⁴ Co jeszcze mia³em uczyniæ winnicy mojej, a nie uczyni³em w niej? Czemu, gdy czeka³em, by winogrona wyda³a, ona cierpkie da³a jagody? ⁵ Wiêc dobrze! Poka¿ê wam, co uczyniê winnicy mojej: rozbiorê jej ¿ywop³ot, by j± rozgrabiono; rozwalê jej ogrodzenie, by j± stratowano. ⁶ Zamieniê j± w pustyniê, nie bêdzie przycinana ni plewiona, tak i¿ wzejd± osty i ciernie. Chmurom zaka¿ê spuszczaæ na ni± deszcz". ⁷ Otó¿ winnic± Pana Zastêpów jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym. Oczekiwa³ On tam sprawiedliwo¶ci, a oto rozlew krwi, i prawowierno¶ci, a oto krzyk grozy.

Flp 4

⁶O nic siê ju¿ zbytnio nie troskajcie, ale w ka¿dej sprawie wasze pro¶by przedstawiajcie Bogu w modlitwie i b³aganiu z dziêkczynieniem! ⁷A pokój Bo¿y, który przewy¿sza wszelki umys³, bêdzie strzeg³ waszych serc i my¶li w Chrystusie Jezusie. ⁸W koñcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co mi³e, co zas³uguje na uznanie: je¶li jest jak±¶ cnot± i czynem chwalebnym - to miejcie na my¶li! ⁹Czyñcie to, czego siê nauczyli¶cie, co przejêli¶cie, co us³yszeli¶cie i co zobaczyli¶cie u mnie, a Bóg pokoju bêdzie z wami.

Mt 21

³³ Pos³uchajcie innej przypowie¶ci! By³ pewien gospodarz, który za³o¿y³ winnicê. Otoczy³ j± murem, wykopa³ w niej t³oczniê, zbudowa³ wie¿ê, w koñcu odda³ j± w dzier¿awê rolnikom i wyjecha³. ³⁴ Gdy nadszed³ czas zbiorów, pos³a³ swoje s³ugi do rolników, by odebrali plon jemu nale¿ny. ³⁵ Ale rolnicy chwycili jego s³ugi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego za¶ ukamienowali. ³⁶ Wtedy pos³a³ inne s³ugi, wiêcej ni¿ za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo post±pili. ³⁷ W koñcu pos³a³ do nich swego syna, tak sobie my¶l±c: Uszanuj± mojego syna. ³⁸ Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chod¼cie zabijmy go, a posi±dziemy jego dziedzictwo". ³⁹ Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. ⁴⁰ Kiedy wiêc w³a¶ciciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?" ⁴¹ Rzekli Mu: "Nêdzników marnie wytraci, a winnicê odda w dzier¿awê innym rolnikom, takim, którzy mu bêd± oddawali plon we w³a¶ciwej porze". ⁴² Jezus im rzek³: "Czy nigdy nie czytali¶cie w Pi¶mie: W³a¶nie ten kamieñ, który odrzucili buduj±cy, sta³ siê g³owic± wêg³a. Pan to sprawi³, i jest cudem w naszych oczach. ⁴³ Dlatego powiadam wam: Królestwo Bo¿e bêdzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.